Dłubniański Park Krajobrazowy położony jest na granicy Wyżyny Krakowskiej i Wyżyny Miechowskiej na terenie 6 gmin: Gołcza, Iwanowice, Michałowice, Skała, Trzyciąż, Zielonki. Został utworzony w 1981 r. Wraz z pozostałymi pięcioma parkami położonymi na zachód i północ od Krakowa wchodzi w skład Zespołu Parków Krajobrazowych Województwa Małopolskiego. Dłubiański Park Krajobrazowy rozciąga się od źródeł rzeki Dłubnia koło Trzyciąża w kierunku południowo-wschodnim aż do Dziekanowic. Jego powierzchnia wynosi 10959,6 ha.
Znaczna część Dłubniańskiego Parku Krajobrazowego zlokalizowana jest na obszarze Gminy Iwanowice. Dolina Dłubni i Minóżki w okolicy Iwanowic często uważana jest za najpiękniejszą cześć omawianego Parku. Teren ten cechuje się wysokimi walorami krajobrazowymi za sprawą malowniczego ukształtowania terenu, licznie występujących wapiennych skałek oraz terenów zalesionych. Ze względu na analogię do krajobrazu Ojcowskiego Parku Narodowego, strefę pomiędzy Maszkowem a Iwanowicami wielokroć określa się mianem „Małego Ojcowa”. Warto również dodać, że wody Dłubni, co kilkadziesiąt metrów, zasilane są obfitymi, krystalicznie czystymi i bardzo zimnymi źródłami. Do najbardziej znanych źródełek zaliczyć należy: źródełko u podnóża Góry Św. Rocha i pod wzgórzem Winnicą. W Maszkowie stwierdzono występowanie bogatych zasobów wód jurajskich typu artezyjskiego. Jedno ze źródełek w tej miejscowości zarejestrowane zostało jako pomnik przyrody. Również dwa drzewa (tulipanowiec i lipa drobnolistna), rosnące na terenie byłego dworu w Maszkowie, wpisano na listę pomników przyrody.
Obszar Gminy Iwanowice zaliczany do Dłubniańskiego Parku Krajobrazowego wartościowy jest również z punktu widzenia kulturowego. Występują tu ciekawe stanowiska archeologiczne oraz liczne obiekty zabytkowe. Drewniany kościół p.w. Trójcy Świętej w Iwanowicach oraz kościół p.w. Św. Andrzeja w Sieciechowicach typowane są jako jedne z najciekawszych obiektów architektonicznych Dłubniańskiego Parku Krajobrazowego.
